سخنرانی دکتر محمد رضا نصر اصفهانی

زبان ، اندیشه ، سخن و مولانا 

بشنو از نی -  ژاله نایب الصدریان : یکی از تفسیرهایی که برای نوشتن ، آفریدن و ماندگاری زبان ، مطرح می شود ، تعبیر تولد است. دکتر محمد رضا نصر اصفهانی ، استاد دانشگاه اصفهان ، در نشست آدینه 4 امرداد ماه انجمن مثنوی پژوهان ایران با ذکر این مطلب افزود : کاربرد زبان ، یک جور متولد شدن است . انسان وقتی می نویسد ، گویی زایمان می کند و به گونه ای خود را روی کاغذ می آورد . همانند یک مادر ، نویسنده نیز با نوشتن ، کتاب ذهن و روان و جان و دلش را رقم می زند . چنانچه نظامی عروضی سمرقندی در آیین شاعری می گوید : " ای بسا سخن گشته که در پیش از خداوندگار خود بمیرد و ای بسا شاعر که بمیرد و سخنش پس از مرگ او بارها متولد شود".

دکتر نصر در ادامه اندیشه را به عنوان بخشی از زبان که آن را در ساحت تفاهم و حضور می آورد و سبب اتحاد و یکدلی می شود ؛ معرفی کرد و آن را اتحاد دو سویه زبان و اندیشه نامید . وی سرمایه ی اندیشه را بالاتر از هر سرمایه ای عنوان کرد و افزود : انسان وقتی چیزی را می فهمد به بخشی از سرمایه ای که خداوند به عنوان روزی برایش تعیین کرده ، دست یافته است . مولانا به چندین نوع بلوغ معتقد بود که یکی از آنها بلوغ شنیدن است و اگر کسی بدین مرحله رسید دیگر روایت نویس نیست بلکه به گونه ایست که از او روایت ها گویند . وجود انسان ، ماهیتش را شکل می دهد و حال اگر بر بام ساحت وجود بنشینی خوب می بینی و می شنوی . آری " چشم ها را باید شست ، جور دیگر باید دید . " دکتر محمد رضانصر در پایان  با اشاره به اعتقاد روانشناسان امروز به ساحت های گوناگون زبان که عبارتند از ساحت نگاه ، سکوت ، حرکت ، توقف ، پرواز و ... ادامه داد : در ساحت عشق ، زبان نمی میرد ، بلکه فقط ساحتش عوض می شود . مولانا از زبان  و اندیشه این رسالت را دارد که انسان را به ساحت حضور ببرد و زبان بیانگر ساحت حضور است.  

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.