اندیشه ها و افکار مولانا

با عرض سلام و عذر خواهي از تمامي بازديدكنندگان وبلاگ

به علت مشغله ي زياد خيلي وقت هست وبلاگ را بروز نكردم و از اين بايت خيلي شرمنده ام

ان شاءالله وبلاگ يك ماه بعد دوباره و مرتب آپ ديت خواهد شد .

 

                                                                                                                    يا علي

هو الله

 

با سلام و عرض پوزش جهت بروز نکردن و بلاگ،که دوست عزیزمون

 ساقی  از  دست بنده  به ستوه آمده و در کامنتی  خصوصی این

 دلخوری رو ابراز کرده بودند که از ایشون و از همه ی بازدید کنندگان

  بلاگ عذر خواهی می کنم .

 

                                                                   یا علی

 

در اقسام رياضات و مجاهدات که بی آن ديده دل سالک گشاده نگردد

 و آن ده ترک است و با هر ترکی طلبی :

 

اول تر ک دنیا و طلب آخرت.

 دوم ترک هوا نفس و طلب صفای دل .

 سوم ترک صحبت نا مناسب و طلب خلوت و عزلت .

 چهارم تر سخن مالا یعنی و طلب معارف ربانی .

 پنجم ترک خواب زیادت از آنچه باید و طلب بیداری ظاهر و باطن.

 ششم ترک خوردن فضولی و طلب غذای روحانی .

 هفتم ترک راحت و طلب محنت و بلیت و صبر کردن بر آن .

هشتم ترک تقلید و طلب تحقیق .

 نهم ترک ناز و طلب دردمندی و نیاز .

دهم ترک شهرت و عزت و طلب خمول و ذلت .

 

که در پست های بعدی و به زودی به شرح این ده ترک خواهیم پرداخت

 ان شاء الله

 

                                                                    یا علی

 

هو

 

 

با عرض سلام و عذر خواهی از دیر آپ کردن وبلاگ ،مشغول درس و امتحانات

 

پایان ترم هستم و فرصت زیادی ندارم  ،و یه عذر خواهی دیگر از بابت پاک

 

شدن نظرات در پست قبلی وبلاگ که ماجرای طولانی داره و همین بس که

 

بگم پسورد وبلاگ لور رفته بود و ...

 

قصد آپ کردن وبلاگ رو نداشتم چون هنوز امتحانات تمام نشده و بنده از

 

آنجایی که دانشجوی شب امتحانی هستم ! باید درس هارو جمع بندی کنم و

 

... بگذریم.

 

این پستی رو که می نویسم مدت هاست قصد نوشتنش رو دارشتم منتها

 

صبر کرده بودم تا اینکه بالاخره دیروز وقتی خبر دانشگاه زنجان و ... را شنیدم و

 

نظرات عزیزانی که درباره ی اون فاجعه اخلاقی نظر داده بودند رو خواندم صبر

 

بنده تمونم شد یک مشت انسان سطحی نگر به خاطر اینکه یک مسئول

 

دانشگاه در حالی که هنوز معلوم نیست که در این واقعه چه کسی  مقصر

 

بوده یه عده ای اومدند و هرچی اراجیف داشتن به اسلام و مسلمان و ...

 

گفتن !!

 

 

در یکی شون نوشته بود اسلام دین تجاوز و تعدی و ... هست به خاطر همین

 

هم این اتفاق افتاده ! !

 

بیاییم کمی دور از تعصب صحبت کنیم  در بین هر قشر و هر دین و هر فرقه ای

 

هر جور آدمی هست مثلا وقتی میبینیم یکی که ادعای اون دین و فرقه و ...

 

رو داره وقتی یک کار زشتی رو انجام میده آیا همه ی اون دین و فرقه و ...

 

اینکاره هستند؟! آیا مثلا اگر دانشجویی ارزشهای انسانی خودش رو نشناخته

 

و خودش رو بازیچه ی هوس رانی عدده ای کرده همه ی دانشجویان فاسدند؟!

 

کسی که دین ا سلام و پیغمبرش رو نشناخته چه طور میتونه منکراین دین

 

بشه؟!

 

 

در قرآن کجا آمده که به مال و ناموس انسانها تجاوز کنید ؟!! اگر هست آییه رو

 

لطف کنید !

 

نمی خوام برای اثبات از سخنان مولوی و علامه طباطبایی و نراقی و سایر

 

بزرگان استفاده کنم به خاطر همین قرآن رو گفتم !

 

در سراسر قرآن سخن از بذل و بخشش و کمک به دیگران و ایجاد سایر صفات

 

پسندیده هست از این پست به بعد آیت این چنیین رو با شماره آیه در وبلاگ

 

قرار می دهم در این پست فرصت چندانی نداشتم در پست های بعدی کاملتر

 

بحث خواهم کرد نوشته هایی که در پایین آوردم ترجمه قرآن از الهی قمشه

 

ایست با شماره آیه تا منکران ببینند اسلام چگونه دینیست :

 

27  -28 -29 سوره نور:

 

(در باره حفظ حقوق انسان ها نه تجاوز به آنها ! :

 

ای اهل ایمان هرگز بهیچ خانه دیگران (مگر خانه خودتان) وارد نشوید تا اینکه با

 

صاحبش انس یافته و اجازه بگیرید و چون رخصت یافته و داخل شدید به اهل

 

آن خانه سلام کنید (و آداب تحیت و ادب انسانیت به جا آورید) که شمارا بهتر

 

است ، باشد که متذکر شئون یکدیگر شودید

 

–        (و اگر به خانه ای مراجعه کردید ) و کسی را نیافتید باز وارد آن خانه نشوید

 

تا اجازه یافته و سپس وارد شوید و اگر گفته شود که برگردید پس به زودی باز

 

گردید و این بر تنزیه و پاکی شما بهتر است و خدا به هرچه می کنید داناست.

 

 

- (ای رسول ما ) مردان مومن را بگو چشم ها را از نگاه ناروا بپوشند و زنان نیز

 

فروج و اندامشان را (از عمل زشت)محفوظ دارند که این بر پاکیزگی (جسم و

 

جان شما اصلح است و البنه خدا به هرچه میکنید آگاه است .

 

31 سوره ابراهیم :

 

(ای رسول ما به آن بندگان که ایمان آورده اند بگو نماز به پا دارند و از آنچه

 

روزی آنها کردیم در نهان و آشکار انفاق کنند  پیش از آنکه بیاید روزی که نه

 

چیزی توان خرید و نه دوستی جز خدا به کار آید .

 

90 - 126 سوره النحل :

 

همانا خدا (خلق را ) فرمان به عدل و احسان می دهد و به بذل و عطا بر

 

خویشاوندان امر م یکند و از افعال زشت و منکر وظلم  نهی می فرماید و به

 

شما از روی مهربانی پند میدهد باشد که موعظه خدا بپذیرند .

 

و اگر بشما مسلمانان کسی عقوبت و ستمی رسانید شما باید مقابل ان ( و

 

به قدر آن ) انتقام کنید و اگر صبوری کنید (بگذرید )البته برای صابران اجری

 

(بهتر از انتقام خواهد بود .

 

77 سوره القصص :

 

و هرگز در روی زمین فتنه و فساد بر نانگیزید که خدا مفسدان را ابدا" دوست

 

ندارد .

 

42-83- 84 - 119- 220 بقره :

 

حق را لباس باطل مپوشانید تا حقیقت را پنهان سازید و حال آنکه به حقانیت

 

آن واقفید .

 

نیکی کنید در باره پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و مستمندان و با زبان

 

خوش با مردم تکلم کنید و نماز به پای دارید و زکات مال خویش دهید و خون

 

یکدیگر را نریزید و بیرون نرانید همدیگر را از خانه و دیار خود .

 

از تو از حکم شراب و قمار می پرسند بگو این دو عمل گناه بسیار بزرگیست  و

 

سوال می کنند از تو که چه در راه خدا انفاق کنند جواب بده آنچه زاید بر

 

ضروری زندگانی است  بدین روشنی خدا آیات خود را برای شما بیان می کند

 

باشد که تفکر و تعقل خود را به کار بندید .

 

و سوال کنند از تو که با یتیمان چگونه رفتار کنند بگو در صلاح آنان بکوشید .

 

159 آل عمران :

 

ای پیامبر مرحمت خدا تو با خلق مهربان و خوشخو گردانید  و اگر به نادانی با

 

تو بد کنند از آنان درگذر و از خداوند بر آن ها طلب آمرزش کن و برای دلجویی

 

آن ها در کار جنگ با آنها مشورت کن .

 

 

 

 

این قسمت خیلی کوچکی از دستورات دین اسلام هست ان شا ء الله در

 

پست های بعدی قسمت های بیشتری قرار میدم  کسانی که اینطور رفتار

 

نکنند مسلمان نیستند پس نمی توان به وسیله اعمال آنها دین خدا را زیر

 

سوال برد .

 

 

لا اله الا الله

 

اشهد ان محمد رسول الله

 

 

 

 

 

                                                                                                                   یا علی مدد

 

 ..........................................................................................................................

تا ۱۰ روز امکان تائید و پاسخگویی به نظرات رو ندارم از همین جا از همه معذرت خواهی میکنم

حکايت حال آن درشت خوی نافرمان که در تزکیه اخلاق تاخير کند تا وقتی

 

که فرصت فوت شود و سخن حضرت مولوی است قدس سره :

 

 

همچو آن شخص درشت خوش سخن            در ميان ره نشاند او خاربن

 

ره گذر یانش ملامت گر شدند            بس بگفتندش این بکن این را نکند!

 

هر دمی آن خاربن افزون شدی           پای خلق از زخم ان پر خون شدی

 

جامه های خلق بدریدی ز خار                    پای درويشان بخستی زار زار

 

چون به جد حاکم بدو گفت این بکن              گفت آری بر کنم روزيش من

 

مدتی فردا و فردا وعده داد                       شد درخت خار او محکم نهاد

 

تو که می گويی که فردا اين بدان           که به هر روزی که می آيد زمان

 

آن درخت بد جوانتر می شود                     وين کننده پير مضطر ميشود

 

خاربن در قوت و برخاستن                           خارکن در پيری و در کاستن

 

خاربن هر روز و هر دم سبز و تر                   خارکن هر روز زار و خشک تر

 

او جوان تر می شود تو پيرتر                          زود باش و روزگار خود مبر

 

خار بن دان هر يکی خوی بدت                        بارها در پای خار آخر زدت

 

بارها از خوی خود خسته شدی          حس نداری سخت بی حس آمدی

 

يا تبر برگير و مردانه بزن                            تو علی وار اين در خیبر بکن

 

يا به گلبن وصل کن اين خار را                           وصل کن با نار نور يار را

 

تا که نور او کشد نار تورا                            وصل او گلشن کند خار تورا

 

...........................................................................................

 

توضيحات بنده:

 

در اين قسمت حضرت مولوی داستانی را بيان می کند داستان در باره خار

 

کنی است که کندن بوتهء خا ر را به تعويق می افکند آنقدر که روز به روز آن

 

بوته رشد کرده  و  تبديل به   درختی می شود و روز به روز  خار کن ضعيفتر

 

شده و از کندن آن عاجز تر می شود

 

منظور حضرت از آوردن این داستان هشدار  به انسان  هاييست که تزکيه و  

 

اصلاح  اخلاق های  زشت  خود  را  به تعويق انداخته و فردا فردا  می کنند

 

غافل از اينکه روز به روز انسان پيرتر و ضعيفتر می شود و آن رذيلهء اخلاقی

 

در انسان ثابت تر تا حدی که انسان از تزکيه عاجز  می شود  از نتيجه ء اين

 

روايت در کار های روزمره نيز می توان استفاده کرد مثلا اکثر  ما کاری هايي

 

را در طول روز  بايد انجام دهيم ولی آنقدر فردا فردا  می کنيم  که  کلی  کار

 

روی هم جمع می شود تا اينکه از انجام آن عاجز می شويم! !

 

آرزو می کنم همه ی ما از اين حکايت حضرت مولوی پند گرفته  و  روز به روز

 

در رفع رذايل اخلاقی و کسب فضايل اخلاقی تلاش کرده  و با انجام دادن به

 

موقع کارها روز به روز پله های ترقی را طی کنيم.

 

باز اگر دوستان در معنای اشعار سوالی داشتند بنده حقير در خد متم

 

 

                                                                                 يا علی

هو

 

با عرض سلام وعذر خواهی برای تاخير در بروز کردن وبلاگ،فصل امتحانات دانشگاه بود و

 

بنده  مشغول درس خواندن ،به همين دليل فرصت برای بروز کردن وبلاگ و جواب دادن به

 

بعضي از کامنت های دوستان و ایميل ها نداشتم که از همين جا عذر خواهی می کنم.

 

ان شا الله بتونم اين نبود رو جبران کنم،

 

 

 

 

یک در خواستی از دوستان داشتم:

 

  بنده  تمام  آلبوم های استاد شهرام  ناظری رو دارم ولی هر چقدر گشتم  نتونستم

 

آلبوم صدای سخن عشق  رو با کيفيت بالا  پيدا کنم ، 2 تا کاست  مثلا اریجینال

 

و 3 نوع سی دی کپی  دارم و لی  همه  کیفیتش  پایینه  از اونجایی که این آلبوم به خاطر

 

تنبور نوازی مرحوم استاد  عالی نژاد برام خیلی ارزشمنده و حقير هم کم و بيش  ميشه

 

گفت تنبور نوازم  ، از دوستانی که  این آلبوم  رو با  کیفیت بالا  دارن  تقاضا دارم منت بر سر

 

حقير گذاشته و آلبوم رو برام ميل کنن،

 

یک دنیا ممنون ميشم،

 

 

 

 

 

 

                                                                                              یا علی مدد

هو  

 

دوستان زیادی در کامنت ها و مخصوصا در ای میل ها توضیحی در باره موسیقی

 

وبلاگ  می خواستند ،بنده در 2 پست کاملا توصیح دادم ولی باز سوال دوستان

 

  ادامه داره، دوباره معرفی می کنم:

 

 شعر:دکتر جواد نوربخش

 

خواننده:داوود آزاد

 

موسیقی: داوود آزاد

 

آلبوم: نورجان

 

برای دسترسی به متن آهنگ به پست های قبلی وبلاگ:

 

^{http://tarighate-molana.blogfa.com/cat-7.aspx}

 

http://tarighate-molana.blogfa.com/cat-10.aspx

 

مراجعه کنید

 

سایت استاد داوود آزاد:

 

^{http://www.davodazad.com}

 

باز اگه سوالی بود بنده در خدمتم

 

یا علی مدد

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در عالم خدا هیچ چیز صعب تر از تحمل محال نیست مثلا تو کتابی خوانده باشی

 

و تصحیح و معرب کرده یکی پهلوی تو نشسته و آن کتاب را کژمیخواند هیچ نتوانی

 

آن را تحمل کردن و اگر آن را نخوانده باشی تغاوت نکند اگر خواهی کژ خواند و اگر

 

راست چون تو کژ را از راست تمییز نکرده ای پس تحمل مجادله ء  عظیم است

 

اکنون اولیا و انبیا خود از مجاهده  نمی رمند اول مجاهده که در طلب داشتند قتل

 

نفس و ترک مرادها و شهوات و آن جهاد اکبر است و چون واصل شدند و رسیدند

 

و در مقام امن مقیم شدند برایشان کژ و راست کشف شد راست را از کژ می

 

دانند و می بینند باز در مجاهدهء عظیم اند زیرا این خلق را همه افعال کژ است و

 

ایشان می بینند و تحمل می کنند ....   

 

..............................................................................................

 

 

گفت پیلی را آوردند بر سر چشمه که آب خورد خود را در اب مبدید و می رمید

 

او می پنداشت که از دیگری میرمد  نمیدانست که از خود میرمد  همه اخلاق

 

بد از ظلم و کین و حسد و حرص و بی رحمی و کبر چون در توست نمیرنجی

 

چون آن  را  در  دیگری  میبینی  میرمی و میرنجی آدمی  را  از گر و دنبل خود

 

فرخجی نیاید،دست مجروح در اش میکند و با انگشت خود میلیسد و هیچ از

 

آن دلش بر هم نمیرود چون بر دیگری اندکی دنبلی یا نیم ریشی بیند آن اش

 

او  را  نفارد و نگوارد همچنین اخلاق  چون  گر ها ست و دنبل ها ست  چون

 

دروست  از  آن نمی رنجد  و بر دیگری چون اندکی  از  آن  بیند برنجد و نفرت

 

گیرد!،همچنانکه تو از او میرمی او را نیز معذورمی دار  اگر از تو برمد و  برنجد

 

رنجش  تو  عذر  اوست  زیرا رنج  تو  از دیدن آنست و او نیز همان می بیند که

 

المومن  و مراه المومن نگفت الکافر مراه الکافر زیرا  که کافر  را نه  آنست که

 

مراه نیست الا از مراه خود خبر ندارد.

 

 

 

 

(فیه ما فیه،با تصحیحات و حواشی بدیع الزمان فروزانفر،انتشارات امیرکبیر)

 

 

مدتی نیستم و نمیتونم آپ کنم از همینجا از دوستان عذر خواهی میکنم .

 

اگر دوستان نظر یا سوالی دادن که باید پاسخی داده بشه و خیلی دیر پاسخ

 

داده شد  پیشاپیش  ازشون  عذر  خواهی میکنم   جدا مشغله زیادی دارم و

 

نمیرسم مرتب وبلاگ رو بررسی کنم و همه ی سوالات رو جواب بدم.

 

 

 

                                                                                  یا علی

 

 

 

 

                                                                                         یا علی

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در بیان روزه و آن در شریعت امساک است از مفطرات و در حقیقت اعراض است از

 

التفات به جمیع کائنات و گفته اند :روزه جسد باز ایستادن است از طعام و روزه دل

 

 نگاه داشتن دل است از وساوس آثام –روزه روح-عدم التفات است به کل انام و روزه

 

 سر استغراق است در بحر مکاشفه ومشاهده علی الدوام.آن که روزهء صورت دارد

 

افطار او در شب باشد و آنکه روزه معنی دارد افطار او در وقت لقاء رب باشد که

 

الیه اشار:

 

 

روزه گوید کرد تقوا از حلال                در حرامش دان که نبود اتصال

 

هست گربه روزه دار اندر صیام           خفته کرده خویش بهر صید خام

 

کرده بد ظن زین کژی صد قوم را        کرده بد نام اهل جود و صوم را

 

لب فرو بند از طعام و از شراب          سوی خوان آسمانی کن شتاب

 

این دهان بستی دهانی باز شد        کاو خورنده لقمه های راز شد

 

ضیف با همت چو ز آشی کم خورد     صاحب خوان آش بهتر آورد

 

ای پدر الانتظار      الانتظار                از برای خوان بالا مر دوار

 

 

...............................................................................................................................

 

توضیحات حقیر:

 

روزه در شریعت خودداریست از چیزهایی که روزه را باطل می کند و در حقیقت

 

روی گردانیدن از توجه به کل کائنات  و گفته اند:

 

 روزه جسد(شخصی که ظاهرا روزه است)نخوردن است،

 

روزه دل مراقبت دل است از وسوسه ها و گناهان، 

 

روزه   روح   عدم   توجه   به کل آفریده  ها،

 

 و روزه سرّّ غرق شدن  در دریای مکاشفه  و  مشاهده  است  .

 

انسانی  که به ظاهر  روزه است   (روزه صورت دارد)   افطارش هنگام شب

 

(اذان مغرب)  و   آنکه ظاهرا و باطنا روزه است افطارش در وقت دیدار و لقای

 

حضرت حق است .

 

 

 

مطالب   شعر ساده   بود   از توضیح   آن اجتناب  کردم  باز اگر سوالی هست   

 

دوستان بپرسن در حد معلومات خودم توضیحاتی میدهم.

 

 

 

 

                                                                                       یا علی

 

 

 

 

 

 

 

 

.........................................................................................................................

در جواب کامنت دوستی:مولوی شیعه یا سنی یا ...؟

 

هو

 

...

 

 

                                      1

 

یاران ما به سبزک گرم شوند.آن خیال دیوست،خیال فریشته خود اینجا چیزی

 

نیست،خاصه خیال دیو!.چرا خود یاران مارا ذوق نباشد از عالم پاک بی نهایت

 

ما ؟!! آن،   مردم را چنان کند که هیچ فهم نکند،دنگ باشد.

 

 

اشکال گفت:حرامی خمر در قرآن هست،حرامی سبزک نیست.گفتم:هر آیتی

 

را سببی می شد،آنگه وارد می شد.این سبزک را در عهد پیغمبر علیه السلام

 

نمی خوردند صحابه،و اگرنه کشتن   فرمودی.هر آیت به قدر حاجت فرو می امد

 

و به سبب نزول فرو می آمد   .چون نزد رسول علیه السلام قرآن بلند  خواند ند

 

صحابه،تشویش شد  خاطر مبارکش   را ،آیت آمد:    یا  ایُِّا الذین آمنوا لا ترفعوا

 

اصواتکم فوق صوت النبی.

 

 

 

                                  2

 

اگر تو در مدحی ترا با این مذمت چه کار ؟مذمت تو می کنی. اگر تو را دهان پر

 

شکر است سرکه در دهان تو چه می کند؟! پس دهان تو پر سرکه بود! اگر نماز

 

ناکردن حجاب تو نیست،نماز کردن چرا حجاب توست؟! پس دیدی که آنجا 

 

ضعف هست.چون کردن حجاب است!

 

......................................................................................................

 

توضیحات این حقیر :

 

همیشه در بین هر قشر و هر فرقه و هر مذهبی از جامعه ،انسان های

 

مختلفی وجود داسته است و منحرف شدن عده ای در مسیری دلیل بر انحراف

 

کل آن قشر و فرقه و مذهب نمی شود، ما مسلمان داریم تا مسلمان،   معلم

 

داریم تا معلم کارگر داریم تا کارگر،استاد داریم تا استاد و ... .در بین اهل تصوف

 

نیز این چنین است اگر چه برخی مدعیان تصوف به انحراف کشیده شدند و راه

 

خطا رفتند و با عث بدنامی تصوف شدند، دلیل بر انحراف  کل اهل تصوف  نمی

 

باشد. بسیاری از مردان خدا نظیر:حضرت شمس تبریزی (قدس سره) ، حضرت

 

مولانا جلال الدین محمد(قدس سره)،حضرت عطار،حضرت با یزید،حضرت  حافظ

 

و حضرت جنید  و...      از اهل تصوف بودند. که اینها خود عتاب هایی با مدعیان

 

تصوف داشتند.از جمله متن فوق خطاب به برخی از اهل تصوف است .

 

....................................................................................................

 

در توضیح اولی:برخی از اهل تصوف منحرف و مدعیان تصوف در گذشته به

 

استعمال حشیش و ... می پرداختند که حضرت شمس تبریزی(قدس سره) به

 

تمسخر این گروه می پردازد.

 

 

در توصیح دومی:

 

برخی از اهل تصوف منحرف و مدعیان تصوف در گذشته پس ار مدتی که از

 

سیر و سلوک آنان می گذشت دیگر یه انجام واجبات از جمله نماز نمی

 

پرداختند و مدعی این بودند که بی نمازی حجابی برای ما نیست!!

 

که حضرت شمس تبریزی(قدس سره)  

 

به تمسخر و عتاب با  این گروه می پردازد.

 

و در این دو متن و متن های بسیاری حضرت شمس    هشدار هایی با زبان

 

تمسخر به این صوفی نماهای ابله ! می دهد.

 

متن روان و گیرا بود به خاطر همین به شرح و توضیح عبارت های متن نپرداختم

 

اگر دوستان مشکلی در معنا و مغهوم داشتند در کامنت ها اعلام کنند، اگر در

 

حد توانم بود مشکل و ابهام رو بر طرف می کنم.

 

 

 

                                                                                  یا علی

 

.....................................................................................................

 

 

توضیحات دکتر محمد علی موحد:

 

یاران ما به سبزک گرم شوند:

 

منظور از سبز و سبزک: حشیش است که استعمال آن در میان صوفیه شایع

 

بوده!

 

مولانا می گوید:

 

 

ز اندیشه و خیال فرو روب سینه را      

 

                             

 

                         سبزک بنه ز دست و نظر کن به سبزه زار

 

 

خیال دیو است:یعنی آن عوالم به بعد از مصرف حشیش به نظر انسان می آید

 

خیالیست که نقش پرداز آن شیطان است.

 

 

خاصه خیال دیو :خاصه به معنی چه رسد؟کجا رسد؟می گوید؟در خاطر ما جا

 

برای خیال فرشته نیست کجا رسد که خیال دیو در آن راه یابد!.

 

         ......................................................................

 

 

در توضیح: اگر نماز ناکردن حجاب تو نیست نماز کردن چرا حجاب توست: پاسخ

 

آن عده از مدعیان تصوف است که خود را از عبادت بی نیاز می دانند و می

 

گویند ما به مقامی رسیده ایم که ترک عبادت حجاب ما نمی شود!!، شمس با

 

این بیان طنز آمیز می خواهد بگوید که این حرفها بهانه است برای گریز از

 

تکلیف.

 

 

                                                                                         یا علی

هو

 

دوستان زیادی در باره ی موسیقی وبلاگ از من سوالاتی کردند و حقیر با

 

اینکه در پست های قبلی توضیحاتی داده بودم بنا به خواسته ی عزیزان

 

دوباره این کار رو می کنم :

 

صيدم من و صياد او

      من بنده ام آزاد او

           ويران منم آباد او

       ای داد و ای بی داد او

 

 

حق حق زنم هو هو کنم

 

      تا ما و من را او کنم

 

 

تا روي دل آنسو کنم

هردم به کويش رو کنم

  با درد عشقش خو کنم

  هر دم به سویش رو کنم

 

      چون مرغ حق کوکو کنم

 

 حق حق زنم هوهو کنم

      تا ما و من را او کنم

 من قطره او درياي من

 

من مست و او صحرای من

 

          من بنده  او مولاي من

 

                 من لايم او الاي من

 

 

حق حق زنم هوهو کنم

تا ما و من را او کنم

 

 

 هوشيار او ديوانه من

شمع است او پروانه من

    افسونگر او افسانه من

 

         ای خال او پيمان من

 

           هوشیار او دیوانه من  

         شمع است او پروانه من

 

              افسونگر او افسانه من

 

                    ای خال او پيمان من

 

من طالب و مطلوب او

  من راغب و مرغوب او

     دلداده من محبوب او

 

 

حق حق زنم هوهو کنم

     تا ما و من را او کنم

 

 

آلبوم :نور جان

 

خواننده:داوود آزاد

 

موسیقی :داوود آزاد

 

 

بنا به خواسته ی مکرر دوستان که از من خواسته بودند این آهنگ رو برا دانلود بزارم

 

 دوست عزیزم BiDel.ir  زحمت کشیدن در وب سایتشون این آلبوم رو برا دانلود

 

گذاشتند حقیر هم لینکش رو قرار می دم

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan 

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

Noor_e_jaan

 

 

 وب سایت BiDel.ir  یکی از بزرگترین وب سایت دانلود موسیقیه از همین جا از

 

ایشون تشکر می کنم .

 

ßتوضیح:این شعر از دکتر جواد نوربخش هست که من به طور کامل در این  پست

 

ننوشتمش اون قسمت هایی رو فقط که توسط آقای آزاد خوانده شده   آوردم اگه

 

دوستان می خوان کل شعر رو بنویسم  در نظرات  اعلام کنن   تا عین   شعر رو از

 

دیوان آقای دکتر  نوربخش تایپ کنم .

 

 

                                                                                  یا علی

معرفی یک کتاب

 

 هو

 

اگر چه خود بر این بیت از حضرت حافظ ایمان قلبی دارم :

 

 

بشوی اوراق اگر هم درس مایی

 

                                       که علم عشق در دفتر نباشد

 

 

ولی این بار در نظر دارم کتابی تقریبا جامع در باره زندگی و اندیشه و سلوک

 

حضرت مولانا جلال الدین  محمد معرفی کنم عنوان این کتاب پله پله تا ملاقات

 

خدا اثر دکتر عبد الحسین زرین کوب می باشد این کتاب دارای 400 صفحه و

 

100بخش است.  سر فصل های این کتاب:

 

1_بهاءولد و خداوندگار

 

2_هجرت یا فرار

 

3_لالای پیر در قونیه

 

4_طلوع شمس

 

5_غیبت بی باز گشت

 

6_رقص در بازار

 

7_حسام الدین و قصه مثنوی

 

8_عبور به ما وراء شعر

 

9_از مقامات تبتل تا فنا

 

10_سال های پایان

 

 

 

گزیده ای از فسمت 9_از مقامات تبتل تا فنا :

 

 تصوف خود او تصوف رایج در بین اهل خانقاه نبود. شیوه مشایخ صاحب خانقاه

 

را که در ارشاد مرید نو راه خدمتهای سخت چون پاک کردن طهارتجای-

 

فراشی- طبخ طعام صوفیان- دوختن خرقه های پاره آنها-    و اقدام به زنبیل

 

گردانی و گدایی به خاطر اطعام آنها بر وی الزام می کرد نمی پسندید  و

 

آن ها را به شدت انتقاد می کرد .   حتی رسم چله نشینی را هم که  در این

 

خانقاه ها معمول بود و خود او یکچند به اشارت سید بدان تن داده بود    با نظر

 

انکار می نگریست و ظاهرا مثل شمس که چله داران خانقاه ها را پیرو طریقهء

 

موسی می خواند –این رسم را در طریق فقر  محمدی    جایز نمی شمرد .از

 

طریقهء درویشان دوره گرد رفاعی که با نمایش    دادن کارهای   کرامات گونه

 

موجب حیرت و اعجاب خلق می شدند نفرت داشت و یک بار حتی کراخاتون را

 

به خاطر آنکه به تماشای آنها رفته بود ملامت سخت کرد       .  بیشتر سلوک

 

متوحدانه را توصیه می کرد.احوال مشایخ گذشته و حکمتهای منقول از آن ها

 

را برای سالکان راه سرمشق عملی و مایهء اعتماد      در طی منازل سلوک

 

تلقی می کرد.یاران را به التزام شریعت و به التزام جوع و فقر و   به اجتناب از

 

هرگونه تظاهری که اخلاص عمل را مشوب سازد الزام می نمود . صبغه یی از

 

فکر اهل ملامت و جلوه یی از طریقهء اهل فتوت همه جا در طریقهء او بچشم

 

می خورد تربیت صوفیانهء او از مریدان  سالکان بی ادعا و طالبان راستین راه

 

خدا به وجود می آورد آنها را به تسامح و تواضع که مقدمهءکسر نفس و مرگ

 

قبل از مرگ بود می خواند . خدمت محتاجان  شفاعت مجرمان و سعی در تر

 

بیت و تهذیب کسانی که تغافل جامعه آن ها را از تربیت و کمال محروم داشته

 

بود، در تصوف او مفهوم فتوت را به مرتبه عالی می رساند    شمس و حسام

 

الدین هر دو بیکسان در این تصوف نمونهء کمال محسوب می شدند

 

سلوک مولانا طریقت را از شریعت جدا نمی ساخت و بدون التزام شریعت نیل

 

به حقیقت    را که   هدف    سلوک است ممکن نمی شمرد در عین حال وی

 

شریعت را همچون   شمع می دانست    که    را پر پیچ و خم و تاریک و باریک

 

طریقت را جز به نور آن نمی توان طی کرد اما اگر انسان قدم در این راه   نمی

 

نهاد  به   طی کردنش نمی پرداخت مجرد تحصیل شمع برایش موجب نیل به

 

مقصد نمی شد .مقصد نیز حقیقت بود و وقتی نیل بدان حاصل می آمد طریق

 

و شمع هر دو ضرورت خود را از دست می دادند . شریعت به اعتقاد وی   علم

 

بود و طریقت عمل بود اما حقیقت جز وصول الی الله که متضمن لقای رب است

 

نبود . و چون آدمی از این حیات یعنی حیات جسمانی که شریعت   به آن ناظر

 

بود می مرد و مرگ پیش از مرگ او را حیات دیگر می بخشید آنگاه به قول

 

مولانا در مثنوی ((شریعت و طریقت از او منقطع می شد و حقیقت می ماند)).

 

.....................................................................................................

 

شاید در پست های بعدی گزیدهء قسمت هایی را آوردم  البته اگر دوستان 

 

خواستند،

 

ولی خواندن کل کتاب را توصیه می کنم چون سطر به سطر این کتاب ارزش

 

فوق العاده ای داردو  مطمئنا گزیده ها هیچ گاه نمی توانند مفهوم کلی کتاب

 

را منعکس کنند.

 

 

.....................................................................................................

 

در باره زنان :

 

 

وقتی در مجالس فیه ما فیه  خاطر نشان می کرد که در آنچه به رفتار با زنان

 

مربوط است((غیرت را ترک کن اگر چه وصف رجال است ولیکن بدین وصف

 

نیکو وصف های بد در تو می آیند))  از رسم رایج عصر که زن را به     بهانه ئ

 

غیرتمندی در حرم خانه ها محبوس  می داشتند انتقاد  می کرد و به   دستاویز

 

حدیث الانسان حریص علی ما منع موجب تشدید رغبت در بین زن و مرد نشان

 

می داد و تاکید می کرد که ترک اعتماد بر زن در این زمینه   آنچه را مرد   اصلاح

 

می پندارد به افساد تبدیل می کند .مولانا می پنداشت برای اهل دل  زنی که

 

در چادر می رود وقتی روی پوشیده نیست کمتر مایه ئ تشویش و فتنه است

 

با این حال برای آن ها که اهل نفس هستند و هنوز از هوس ها پاک نشده اند

 

((رو باز))   نباشند بیشتر مایه ئ ایمنی از فتنه است . این اقوال که با   رسم

 

اهل عصر بشدت تفاوت داشت . نمونه ائ از اعتقاد او به ترک تعصب هایی بود

 

که آنها نیز با اهل عصر تفاوت داشت.در مورد زنان وی حتی برای آنها مجالس

 

سماع و وعظ خاص بر پا     می کرد و هفته ای یک بار در خانه ئ  امین  الدین

 

میکائیل نا یب السلطنه آن ها را با لطایف معارف آشنا می کرد .حتی با آن ها

 

نماز می خواند و در حضور آنها آیین سماع بر گذار می کرد.

 

.....................................................................................................

 

به علت مشغله ی درسی مدتی حدود 20 روز نیستم دوستان اگر سوالاتی

 

دارن بنویسند تا سر فرصت اگر اطلاعات حقیر کافی بود  جواب سوال ها رو بدم.

 

 

 

                                                                                  یا علی

قبل از هر چیز عرض کنم به علت مشغله ئ درسی تا آخر تیر ماه به سوالات و

 

کامنت های دوستان نمی تونم جواب بدم.  دوستان سوالاتشون رو بپرسن  ان

 

شاءالله حقیر مرداد ماه جواب دوستان رو در حد فهمم خواهم داد. و یک خواهشی

 

داشتم در این چند هفته دوستان سوالات زیادی از من پرسیدن که البه بیشترشون

 

در میل بود. دوستانی که سوالاتی دارن و در کامنت می پرسن لطفا آدرس میلشون

 

رو بزارن  چون من معمولا در میل جواب میدم.

 

 

                                                                                 یا علی

 

.......................................................................................................

 

 حج از دیدگاه مولانا جلال الدین محمد(قدس سره):

 

 

الله

 

همونطور که قبلا دوستان اطلاع دارن تصمیماتی گرفته شد حال به ادامه مطلب می

 

پردازیم .باز مطلبی رو دوباره عرض می کنم همونطور که در پست های قبلی ام به

 

عرض دوستان رسوندم:

 

چون این مطالب رو خود حقیر شرح و توضیح میدم بالطبع خالی از اشکالات نیست

 

امید که دوستان این حقیر رو ببخشند و این اشتباهات رو دلیل بر جسارت این حقیر

 

ندونند همونطور که قبلا هم از قول حضرت عرض کردم:

 

بزرگان خرده بر خردان نگیرند

     

                                به رحمت عذر ایشان در پذیرند

 

و قبلا هم عرض کردم شرح و توضیح این حقیر به صورت لفظ به لفظ نیست بلکه

 

سعی در آوردن معنا و مفهوم دارم دوستان صاحب نظر اطلاع دارن که اگر دقیقا

 

معانی لغات رو بیاورم و بخواهم به آن صورت توضیح بدم معنای اصلی به هم

 

خواهد خورد به همین از انجام این کار اجتناب کردم .

                                                                               یا علی

 

 

.......................................................................................................

 

 

در بیان حج و آن دو نوع است:یکی قصد کوی دوست و آن حج عوام است و یکی

 

 میل روی دوست و آن حج خواص انام است و چنانچه در ظاهر کعبه ای است 

 

قبله خلق  در باطن نیز کعبهای است منظور نظر حق و آن دل است.

 

اگر کعبه گل محل طواف خلایق است.کعبه دل مطاف الطاف خالق است آن مقصد

 

زوار است و این مهبط انوار آن جا خانه است و این جا خداوند خانه و هم حضرت

 

مولوی قدسره الاعلی گوید:

 

 

 

 

                    ای قوم به حج رفته کجایید کجایید

 

                    معشوق همین جاست بیایید بیایید

 

                    صد بار از آن راه بدان خانه برفتید

 

                    یک بار از این راه در این خانه در آیید

 

 

 

ای درویش حج خانه خلیل آسان است اما حج حرم جلیل کار  مردان

 

است و لکل عمل رجال و الیه اشار:

 

حج زیارت کردن خانه بود                  حج رب البیت مردانه بود

 

کعبه را که هر دمی عزی فزود           آن ز اخلاصات ابراهبم بود

 

فضل آن مسجد ز خاک و گل نیست    لیک در بناش حرص و چنگ نیست

 

بر در این خانه گستاخی زچیست        گر همی دانند کاندر خانه کیست

 

 

ابلهان تعظیم مسجد می کنند!!

 

 

                                   در جفای اهل دل جد می کنند

 

 

آن مجاز است این حقیقت ای خران     نیست مسجد جز درون سروران

 

مسجدی کان اندرون اولیاست            سجده گاه جمله است آنجا خداست

 

صور تی کآو فاخر و عالی بود              او زبیت الله کی خالی بود 

 

 

 

حکایت:

 

طواف کردن سلطان العارفین گرد حرم حرمت مردی که دلش کعبه حقیقی بود.و قلب 

 

المومن بیت الله الاعظم صفت دل صافی صوفیان

 

سوی مکه شیخ امت بایزید              از برای حج عمره می دوید

 

او بهر شهری که رفتی از نخست        مر عزیزان را بکردی باز جست

 

با یزید اندر سفر جستی بسی           تا بیابد خضر وقت خود کسی

 

دید پیری با قدی همچون هلال            دید در وی فر و گفتار رجال

 

پیش او بنشت و می پرسید حال         یافتش درویش و هم صاحب عیال

 

گفت عزم تو کجا ای بایزید                 رخت غربت را کجا خواهی کشید

 

گفت قصد کعبه دارم از پگه                گفت هین با خود چه داری زاد ره

 

گفت دارم از درم نقره دویست            نک ببسته سخت بر گوشه ردی است

 

گفت طوفی کن بگردم هفت بار           واین نکوتر از طواف حج شمار

 

وآن درم ها پیش من نه ای جواد          دان که حج کردی و حاصل شد مراد

 

عمره کردی عمر باقی یافتی              صاف گشتی بر صفا بشتافتی

 

حق آن حقی که جانت دیده است       که مرا بر بیت خود بگزیده است

 

کعبه هر چندی که خانه بر اوست        خلقت من نیز خانه سر اوست

 

تا بکرد آن خانه را در وی نرفت             واندر این خانه بجز آن حی نرفت

 

چون مرا دیدی خدا را دیده ای            گرد کعبه صدق بر گردیدهای

 

خدمت من طاعت و حمد خداست       تا نپنداری که حق از من جداست

 

چشم نیکو باز کن در من نگر              تا ببینی نور حق اندر بشر

 

.......................................................................................................

 

حج دو نوع است یکی رفتن به کوی دوست و حج عوام(انسان های عادی) اینگونه

 

است و دیگری میل به دیدن رو معشوق و آن حج انسان های خاص(بزرگان)است

 

همانطور که در ظاهر کعبه ایست به عنوان قبله ئ مردم در باطن انسان ها نیز کعبه

 

ایست مورد توجه حضرت حق و آن دل است اگر کعبه ای که از گل ساخته شده

 

محل طواف انسان هاست کعبه ئ دل محل طواف الطاف و لطف های حضرت حق

 

است واگر آن(کعبه ای که در مکه قرار دارد) مقصود و هدف حاجیان است این (دل)

 

محل فرود انوار حضرت جانانه است).و در اینجا(دل)،است که خداوند ان خانه ئ گلی

 

قرار دارد.ای کسانیکه به حج میروید به کدام سو می روید؟!بیایید که معشوق همین

 

جاست(در دل است).اگر صدها بار از ان راه به خانه(کعبه)رفتید یک بار از این راه

 

(دل)به این خانه وارد شوید . ای درویش حج کعبه(خانه ای که به دست حضرت

 

ابراهیم (قدس سره)ساخته شده)آسان است اما طواف حرم جلیل(دل)کار بزرگان

 

است .فضل و برتری کعبه به دلیل آن سنگ و خاکی نیست که در ساختن ان به کار

 

برده شده ارزش آن به سازنده ئ آن (حضرت ابراهیم (قدس سره))است که خالی از

 

حرص و طمع جنگ بود.در جلوی این خانه گستاخی تا به کی ادامه دارد؟! در صورتی

 

که می دانند در خانه چه کسیست!!!

 

 ابلهان تعظیم مسجد می کنند!!

 

 

                                   در جفای اهل دل جد می کنند.

 

ای خران آن (کعبه)مجاز است یعنی یک نشانه و نماد است و این (دل)حقیقت

 

است.مسجد و کعبه جز  در درون برزگان نیست و مسجد وکعبه ئ واقعی دل

 

 انسان های مومن است و  آنجا سجدگاه واقعیست که خدا در آن قرار دارد.

 

......................................................................................................

 

حکایت:در شرح و توضیح حکایت چون معانی شعر خیلی روان و ساده است از شرح

 

آن اجتناب کردم و در عوض این حکایت را از زبان مولانا حضرت شمس تبریزی (قدس

 

سره)بیان می کنم:

 

                  

 

 ابا یزید رحمه الله علیه به حج می رفت.و او را عادت بود که در هر شهری که در

 

آمدی اول زیارت مشایخ کردی،آنگه کار دیگر.رسید به بصره به خدمت درویشی رفت.

 

گفت یا ابا یزید کجا می روی؟گفت به مکه به زیارت خانهء خدا،گفت با تو زوادهء راه

 

چیست؟گفت دو بست درم.گفت:برخیز و هفت بار گرد من طواف کن و آن سیم را به

 

من ده.برجست و سیم بگشاد از میان، بوسه داد و پیش او نهاد.گفت یا ابایزید کجا

 

می روی؟آن خانهء خداست،واین دل من خانهء خدا.اما بدان خدایی که خداوند ان

 

خانه است و خداوند این خانه،که تا آن خانه را بنا کرده اند در آن خانه در نیامده

 

است،و آن روز که این خانه را بنا کرده اند از این خانه خالی نشده است!.

 

 

                                                                                                       یا علی

 

هو

 

مبحث سماع این اواخر خیلی مطرح شده و خیلی ها به بحث و جدل با هم پرداختن

 

و عده ای آن را  حرام و عده ای واجب می دانستند . من تا در توانم بود تحمل کردم

 

و وارد بحث نشدم بلاخره طاقت تمام شد و می خواهم از دیدگاه خود حضرت

 

شمس تبریزی(قدس سره)که همانطور که دوستان می دانند  دستور سماع را

 

ایشان به حضرت مولوی (قدس سره ) دادند و بعد از دستور و اجازه ئ حضرت

 

شمس حضرت مولوی به سماع پرداختند رو بیان کنم . و چون شاید درک معنای

 

عبارت برای بعضی از دوستان صعب باشه خودم توضیحاتی رو که از این مطلب درک

 

کردم در قسمت توضیحات نوشته ام  و در آخر تو ضیحات دکتر محمد علی موحد رو

 

در این باب می آورم . باشد که دوستان استفاده ببرند.

 

                                                                                         یا علی

 

 

.....................................................................................................

 

سخن حضرت شمس تبریزی(قدس سره) در این باب:

 

این تجلی و رویت خدا .مردان خدا را در سماع بیشتر باشد .ایشان از عالم هستی

 

خود بیرون آمده اند واز عالم های دیگر برون آردشان سماع و لقای حق پیوندد. فی

 

الجمله سماعی است که حرام است .او خود بزرگی کرد که حرام گفت .   کفر

 

است !! آن چنان سماع .دستی که بی حالت بر آید .البته آن دست به اتش دوزخ

 

معذب باشد . و دستی که با آن حالت بر آید البته به بهشت رسد . و سماعی

 

است که مباح است و آن سماع اهل ریاضت و زهد است که ایشان را آب دیده و

 

رقت آید . و سماعی است که فریضه است و آن سماع اهل حال است . که آن

 

عین فریضه است .چنان که پنج نماز و روزه ئ رمضان . و چنان که آب و نان خوردن

 

به وقت ضرورت وفرض عین است اصحاب حال را. زیرا مدد حیات ایشان است و اگر

 

اهل سماعی را به مشرق سماع است صاحب سماع دیگر را به مغرب سماع باشد

 

 و ایشان را از حال همدیگر خبر باشد ! .

 

......................................................................................................

توضیحات این حقیر :

 

برای مردان خدا تجلی و رویت خدا در سماع بیشتر است .مردان خدا از عالم

 

هستی خود بیرون آمده اند و سماع ایشان را از عوالم دیگر نیز دور می کند و باعث

 

لقای حق تعالی می شود .

 

1_سماعی هست که حرام است البته کسی که آن را حرام گوید خود را بزرگ

 

دانسته که گفته حرام است بلکه آن سماع کفر است! در سماع دست افشانی که 

 

که با اختیار انسان و بدون جذبه ئ حق در وقت سماع روی دهد دستیست که لایق

 

آتش جهنم است . و دست افشانی که بی اختیار انسان  در وقت سماع زمان غلبه

 

ئ جذبه ئ حق روی می دهد دستیست که لایق بهشت میشود .

 

2_سماعی ام هست که مباح است و آن سماع مخصوص اهل ریاضت و زهد

 

است.

 

3_سماعی ام هست که فریضه است یعنی ما نند نمازو روزه واجب است و آن

 

سماع اهل حال است .

 

در توضیح اینکه اهل حال چه کسانی هستند باید ابتدا حال را تعریف کرد.

 

حال:واردیست بر دل سالک بی اختیار و بدون کسب به سبب طاعات و اذکار و اوراد

 

فرود می آید و   به انسان هایی که این حالت برایشان پیش بیاید اصحاب حال

 

می گوییم .

 

 

.....................................................................................................

 

توضیح دکتر محمد علی موحد در این باب:

 

سماع در لغت به معنی شنیدن موسیقی است و در اصطلاح رقص و آواز خوانی

 

توام با نوای نی و دف و تنبور و دیگر آلات موسیقی است که در میان صوفیان

 

مرسوم بود و متشرعان آن را منکر بودند وامام غزالی سماع را فی نفسه مباح می

 

داند و معتقد است که آواز خوش و موزون جان ادمیزاد را به عالمی فراتر می برد و

 

با جهان زیبایی و جمال آشنا می سازد و آتش طلب را تیز تر میگرداند . غزالی

 

میگوید :خوشیها حرام نیست و آنچه از خوشیها حرام است که در وی ضرری است

 

و فسادی)). شنیدن بوی خوش و نگریستن در سبزه و آب روان و شکوفه و گل حرام

 

نیست .آواز طرب انگیز و رقص و سرود و شاد مانی نیز همین حکم را دارد و کسانی

 

که این معنی را منکرند. چه فقیه و چه عوام.

 

((همه چون کودکانند که چیزی را که

 

                                          هنوز بدان نرسیده اند منکرند!!))

 

سماع در صورتی حرام است که مایه ئ فساد باشد.

 

و اسباب فساد را غزالی پنج چیز می داند که در اصل هشتم از رکن دوم کتاب

 

کیمیای سعادت- و مفصل تر از آن را در جزء دوم احیا ءالعلوم – آورده است. همین

 

معنی در کلام بسیاری از شعرا نیز آمده است .در بوستان سعدی می خوانیم :

 

جهان پر سماع است و مستی و شور

 

                                     ولیکن چه بیند در آینه کور؟!

 

 

تاثیر سماع در هرکس به حسب حال اوست.

 

                                  

                                      گر از برج معنی پرد طیر او

 

                                                 فرشته فرو ماند از سیر او

 

                                   وگر مرد لهو است و بازی و لاغ

 

                                                قویتر شود دیوش اندر دماغ

 

شمس نیز میگوید سالک را تجربه ئ روحی ((تجلی و رویت خدا)) در سماع بیشتر

 

دست میدهد پس اهل حال را سماع نه تنها مباح بلکه واجب است اما غیر اهل

 

سماع را نه حرام بلکه کفر است!.

 

 

 

                                                                                          یا علی

 

هو اول و آخر یار

 

سخن از حضرت مولاناست و دیدم مطلبی در باره سماع نگذاشتم!!! البته مطلب

 

در باره ی سماع زیاده سعیم بر  این بود که در باره ی قوانین حاکم بر سماع دراویش

 

مولویه مطالبی بیاورم به لطف حق این کار انجام شد .و در ادامه اشعاری از حضرت

 

در باره ی سماع رو آوردم البته اشعار حضرت در باره ی سماع خیلی خیلی زیاد

 

هست ان شاء الله در پست های دیگر از این اشعار بیشتر میزارم. و در اخر هم

 

شعر بسیار پر معنی و پر محتوای از حضرت قرار دادم امید که مورد استفاده

 

دوستان قرار بگیره.

 

 

                                                                                      یا علی  

 

.....................................................................................................

 

توضیح تمام مراحل و نمادها در سماع دراویش مولویه در قونیه:

 

 

سماع در قونيه:

 

قوانين حاکم در سماع ولد :پس از وفات مولانا سماع با پاره ای از قوانين

 

و اصول پيوند يافت که واضع بيشتر اين قوانين سلطان ولد پسر مولانا بود

 

سماع با مدح پيامبر آغاز می گردد که در حقيقت مدح خداوند است پس

 

از نوای شيخ دراويش با دست هايشان زمين را لمس می کنند اين عمل

 

نشانهء ارادهء آنها به انسان کامل شدن است سپس دراويش به يکديگر

 

سلام می گوينداين سلام که با نگاه کردن به صورت و چشم های يکديگر

 

انجام می شود به مفهوم تکريم تجلی الهی موجود در انسان است  و در

 

ادامه گذاشتن پا بر نقاطی است که جای پای شيخ کاملی است که در

 

آن گام برداشته.بعد از آن در اين بخش شيخ و درويشان در مقابل جايگاه

 

رسمی درست هنگامی که که از مقابل آن عبور می کنند به يکديگر

 

تعظيم می نمايند اين جايگاه نماد مو لاناست و او نماد جوهر الهی است

 

و نقطه مقابل آن نماد جوهر انسان است خط فرضی اين دو انتها را به

 

هم می پيوندد که استوا ناميده می شود .سمت راست دايره نماد نزول

 

از ذات الهيست و سمت چپ دايره نماد عروج از ماهيت مادی به

 

الهيست. تعظيمی که توسط شيخ و دراويش در دو انتها انجام می شود

 

در واقع به منزله ی  تعظيم آنها هنگام عبور از يک دنيا به دنيای ديگر

 

است   مراسم سماع ولد به طور دقيق سه سفر را نشان می دهد.

 

درويش در سماع سه بار به دنبال شيخ می گردد و تمام اين مسير ها را

 

به اميد رسيدن به مرحله يقين به خدا طي می کند در ادامه مراسم

 

سماع و بر طبق قواعدی که بر اساس نظريات مولانا تدوين شده است

 

دراويش بايد ردای سياه خود را رو زمين بيندازند ردای سياه درويش

 

نشانگر دنيا و تعلقات دنيويست سپس سماع با بوسيدن دست شيخ به

 

نو بت توسط درويشان و بوسيدن کلاه نمدی درويشان توسط شيخ آغاز

 

می شود کلاه نمدی نشانهء عضويت در گروه درويشان مولوی است آنچه

 

شيخ می بوسد ذات و هويت درويش است .آنها دست هايشان را به

 

شکل ضربدر روی سينه خود قرار می دهند و اين نمادِ الف اولين حرف

 

الفبای عرب است و نماد عدد 1(توضيح :عدد حرف الف در دايره ابجدی

 

برابر با يک است)لباس سفيد زيرين مبين کفن نفس است  بعد از اين

 

مراسم درويشان به ترتيب  شروع به چرخيدن می کنند در حال چرخيدن

 

سماع زن پای چپ خود را روی زمين ثابت نگه می دارد و با پای راست به

 

دور آن می چرخد و با هر چرخش در سکوت ذکر الله را تکرار می کند

 

دراين سماع درويش نمی تواند قوانين عمومی سماع را زير پا بگذارد و

 

بايد بدون بر خورد با ساير درويشان وبدون بر هم زدن هماهنگی مراسم

 

بچرخد.

 

حفظ اين هماهنگی از وظايف سر گروه درويشان(سماع زن باشی)

 

است در هنگام سماع او با قدم زدن در بين درويشان مکان ها يی را که

 

بايد آنها سماع کنند را نشان می دهد و مانع از نزديک شدن بيش از حد

 

آنها به يکديگر می شود مراسم سماع ولد از 4 سلام تشکيل می شود و

 

بيانگر 4 مرحله ايست که در راستاي رسيدن به حقيقت از آنها گذر مي

 

شود .اولين سلام نماد کسب دانش در باره يا دگيری وظايف مذهبيست

 

(شريعت) دومين سلام نماد مرحله طريقت است سومين سلام مرحله

 

حقيقت است چهارمين سلام بيانگر معرفت است در پايان هر سلام

 

درويش ها به دسته های 2و 3 و 4 نفری تقسيم می شوند و با تکيه به

 

يکديگر به نقطه مرکزی که نماد مولاناست تعظيم می کنند در طول سه

 

سلام اول درويش ها هم به دور خود می چرخند  و هم به دور مکانی که

 

در آن می رقصند درسلام چهارم دراويش در همان جايی که هستند می

 

مانند و فقط به دور شيخ می چرخند سماع زن باشی اکنون همه را در

 

مدار بيرونی نگه می دارد و به کسی اجازه ورود به مدار داخلی را  نمی

 

دهد چون شيخ نيز به سلام چهارم می پيوندد نام اين قسمت سماع

 

مقام است و شيخ در مرکز استوا به سماع می پردازد آخرين مرحله با

 

رسيدن شيخ به جلو جايگاه پايان می پذيرد و آيه ای از قرآن خوانده می

 

شود و پس از قرائت آيه سر گروه درويشان شروع به خواندن  دعا می

 

کند و مراسم سماع به پايان می رسد و تمام دراويش و نوازندگان به

 

دنبال شيخ و پس از تعظيم در مقابل جايگاه مکان سماع راترک می کنند.

 

 

 

 

 

 

تحقیق و گردآوری:خاک پای مولانا

درج مطلب با ذکر منبع مجاز است

 

 

.................................................................................................

 

برخی از اشعار حضرت مولوی در باره سماع:

 

سماع آرام جان زندگانیست                         کسی داند که او را جان جانست

 

کسی خواهد که او بیدار گردد                          که او خفته میان بوستان​ست

 

ولیک آن کو به زندان خفته باشد                            اگر بیدار گردد در زیان​ست

 

 سماع آن جا بکن کان جا عروسییست             نه در ماتم که آن جای فغانست

 

کسی کو جوهر خود را ندیدهست             کسی کان ماه از چشمش نهانست

 

چنین کس را سماع و دف چه باید                  سماع از بهر وصل دلستان ​ست

 

کسانی را که روشان سوی قبله​ست               سماع این جهان و آن جهانست

 

خصوصا حلقه​ای کاندر سماعند                        همی​گردند و کعبه در میانست

 

اگر کان شکر خواهی همان جاست                 ور انگشت شکر خود رایگانست

 

           ___________________________________________________

 

سماع آمد هلا ای یار برجه                               مسابق باش و وقت کار برجه

 

هزاران بار خفتی همچو لنگ                                    مثال بادبان این بار برجه

 

ربسی خفتی تو مست از سرگرانی                     چو کردندت کنون بیدار برجه

  

هلا ای فکرت طیار برپر                                        تو نیز ای قالب سیار برجه

 

هلا صوفی چو ابن الوقت باشد                                گذر از پار و از پیرار برجه

 

به عشق اندرنگنجد شرم و ناموس                     رها کن شرم و استکبار برجه

 

وگر کاهل بود قوال عارف                                    بدو ده خرقه و دستار برجه

 

سماح آمد رباح از قول یزدان                          که عشقی به ز صد قنطار برجه

 

به عشق آنک فرشت گوهر آمد                               چو موج قلزم زخار برجه

 

چو زلفین ار فروسو می​کشندت                       تو همچون جعد آن دلدار برجه

 

صلایی از خیال یار آمد                                     خیالانه تو هم ز اسرار برجه

 

بسی در غدر و حیلت برجهیدی                                یکی از عالم غدار برجه

 

بسی بهر قوافی برجهیدی                             خموشی گیر و بی​گفتار برجه

 

          _____________________________________________________

 

سماع از بهر جان بی​قرارست                        سبک برجه چه جای انتظارست

 

مشین این جا تو با اندیشه خویش                   اگر مردی برو آن جا که یارست

 

مگو باشد که او ما را نخواهد                      که مرد تشنه را با این چه کارست

 

که پروانه نیندیشد ز آتش                           که جان عشق را اندیشه عارست

 

چو مرد جنگ بانگ طبل بشنید                       در آن ساعت هزار اندر هزارست

 

شنیدی طبل برکش زود شمشیر                       که جان تو غلاف ذوالفقارست

 

بزن شمشیر و ملک عشق بستان                    که ملک عشق ملک پایدارست

 

حسین کربلایی آب بگذار                                      که آب امروز تیغ آبدارست

 

         ______________________________________________________

 

و این هم شعری بسیار پر محتوا:

 

خوی با ما کن و با بی​خبران خوی مکن        دم هر ماده خری را چو خران بوی مکن

 

اول و آخر تو عشق ازل خواهد بود       چون زن فاحشه هر شب تو دگر شوی مکن

 

دل بنه بر هوسی که دل از آن برنکنی        شیرمردا دل خود را سگ هر کوی مکن

 

هم بدان سو که گه درد دوا می خواهی  وقف کن دیده و دل روی به هر سوی مکن

 

همچو اشتر بمدو جانب هر خاربنی             ترک این باغ و بهار و چمن و جوی مکن

 

هان که خاقان بنهاده است شهانه بزمی          ندر این مزبله از بهر خدا طوی مکن

 

میر چوگانی ما جانب میدان آمد           پی اسپش دل و جان را هله جز گوی مکن

 

روی را پاک بشو عیب بر آیینه منه               نقد خود را سره کن عیب ترازوی مکن

 

جز بر آن که لبت داد لب خود مگشا               جز سوی آنک تکت داد تکاپوی مکن

 

روی و مویی که بتان راست دروغین می دان     نامشان را تو قمرروی زره موی مکن

 

بر کلوخی است رخ و چشم و لب عاریتی   پیش بی​چشم به جد شیوه ابروی مکن

 

قامت عشق صلا زد که سماع ابدی است      جز پی قامت او رقص و هیاهوی مکن

 

دم مزن ور بزنی زیر لب آهسته بزن       دم حجاب است یکی تو کن و صدتوی مکن

 

 

..............................................................................................................

 

یه مدتی حداکثر  ۱ ماه نیستم و نمی تونم آپ کنم و به وبلاگ برسم از همینجا و

 

پیشاپیش از همه معذرت می خوام ان شاءالله بتونم این نبود رو  در پست های بعدی

 

جبران کنم.

                                                                                          یا علی

 

 

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

سر در مغازه ئ استاد سه تارم نوشته:

 

 

 

آنجا که سخن در می ماند ...

 

         

                  موسیقی آغاز می شود...

 

 

 

من بعد از مدت ها تازه متوجه این موضوع شدم!!!

 

                                             

 

                                                                     یا علی

 

 

...............................................................................

 

دوستان در ای میل ها از این حقیر خواسته بودند در باره

 

موسیقی وبلاگ توضیحاتی بدم :

 

آواز :استاد داوود آزاد

 

آلبوم :نور جان

 

موسیقی و تنظیم :استاد داوود آزاد

 

برای اطلاعات بیشتر به سایت ایشون مراجعه کنین.

 

  

بسم الله الرحمن الرحیم

 

از امروز به لطف حق شروع به شرح و توضیح میکنم ابتدا مطالب قبلی که در

 

وبلاگ قرار داشت رو توضیح میدم بعدش مطالب بعدمطالب بعدی رو ابتدا نکاتی

 

رو می نویسم تا سوء تفاهم های بعدی پیش نیاد.

 

1_چون این مطالب رو خودم بر اساس فهم خودم توضیح میدهم و دوستانی

 

نیستند که من رو در این راه یاری دهند بالطبع خالی از اشکال نخواهد بوداین

 

اشکالات رو  دلیل بر جسا رت این حقیر نگذارید چون حتما  سهوا مرتب اشتباه

 

شدم.

 

2_چون وقت آزادی ندارم  فراهم کردن وقت برای نوشتن مطالب خیلی دشوار

 

هست  به خاطر همین فکر نمی کنم بتونم سریع و مرتب  آپ کنم که از همین

 

ابتدا معذرت میخواهم .

 

3_شرح و توضیح این حقیر به صورت لفظ به لفظ نیست بلکه سعی در آوردن

 

معنا و مفهوم دارم که البته باز سعی خواهم کرد که به صورت لفظی نیز عبارت

 

توضیح داده شود.

 

4_محتوای مطالب همون طور که می دانید از کتاب لب لباب مثنویست که

 

خلاصه شده ی کتاب مثنوی شریف است که توسط ملا حسین کاشفی بیهقی

 

سبزواری واعظ گردآوری شده و من در محتوای اون هیچ نقشی ندارم.

 

5_ابتدا عین متن رو و در ادامه شرح و توضیح رو میآورم.

 

و در آخر اگه اشتباهی در توضیحات بنده بود منرو عفو کنین همونطور که حضرت

 

می فرمایند

 

 

بزرگان خرده بر خردان نگیرند

     

                                به رحمت عذر ایشان در پذیرند

 

 

                                                                                       یا علی

 

 

در بیان راههای طهارت و آن در ظاهر رفع خبث و حدث باشد و به اصطلاح اهل باطن

 

نگاهداشت حق است مر بنده را از مخالفت خواه به حسب صورت از تعلق به معاصی

 

و مباشرت آن و صاحب این مقام را طاهر الظاهر گویند خواه به حسب معنی از

 

 وساوس و هواجس و میل به مناهی و صاحب این رتبه را طاهر الباطن خوانند اما

 

 آنکه ظاهر و باطن اش محفوظ باشد نه ظاهر را اشتغال به مخالفت و نه باطن

 

را میلان بدان او را طاهر الجمعیه گویند و از این مرتبه بالاتر مرتبه طاهر السر

 

باشد و آن بندهای است که طرفه العینی از حق تعالی غافل نباشد و اینجا سخن

 

 در آن است که سالک باید به طهارت ظاهر قانع نگردد و از طهارت باطن که اصل

 

 است غافل نشود تا به مرتبه ای برسد که به حقیقت طاهریت که آن طهارت است

 

از دید طهارت برسد که و الله یحب المتطهرین.

 

 

این نجاسه ظاهر از آبی رود                 آن نجاسه باطن افزون می شود

 

جز به آب چشم نتوان شستن آن           چون نجاسات بواطن شد عیان

 

چون نجس خوانده است کافر را خدا       آن نجاست نیست بر ظاهر ورا

 

ظاهر کافر ملوث نیست زاین                 آن نجاست هست در اخلاق و دین

 

این نجاست بویش آید بیست گام           آن نجاست بویش از ری تا به شام

 

مدتی حس را بشو ز آب عیان                این چنین دان جامه شوی صوفیان

 

چون شدی پاک پرده بر کند                  جان پاکان خویش بر تو می زند

 

  .....................................................................................................

 

توضیح:

 

راههای طهارت در ظاهر دوری از آلودگی و نجاسات است و به اصطلاح اهل باطن 

 

طهارت مراقبت بنده است از مخالفت اوامر حضرت حق خواه به ظاهر باشد از

 

وابستگی به گناهان و انجام کارهای گناه و صاحب آن مقام را طاهر الظاهر میگویند و

 

خواه به مراقبت بنده از باطنش باشد یعنی مراقبت از وسوسه ها و... و میل به انجام

 

گناه و صاحب این مرتبه را طاهر الباطن گویند اما آنکس که  ظاهر و  باطنش آلوده

 

به گناه نیست و در باطن هم میل به انجام گناه نداشته باشد را طاهر الجمعیه 

 

میگویند و بالاتر  از این مقام طاهر السر است و آن بنده ایست که لحظه ای از یاد خدا

 

غافل نیست و سخن در اینجا این است که سالک نباید به طهارت ظاهرش(رفع

 

نجاسات و دوری از انجام گناه ...)قانع و از طهارت باطن (دوری از وسوسه ها و میل به

 

گناه ...)که اصل است غافل شود  تا به مقام طهارت برسد .همانا خداوند پاگیزگان رو

 

دوست دارد.

       

              ..................................................................

 

معانی ابیات

 

این نجاست ظاهری به وسیله آب رفع میشود ولی آان نجاست باطنیست که پایدار

 

باقی می مانند وقتی نجاست های باطنی آشکار بشه آنها با آب رفع نمی شوند باید

 

آنها را با آب چشم پاک کرد (یعنی با لابه و زاری و التماس و توبه وپشیمانی ). دلیل

 

اینکه خدا کافر رو نجس معرفی میکند منظورش نجاست های ظاهریه آن شخص

 

نیست و ظاهر کافر نجس نیست بلکه نجاست اصلی نجاست های باطنیه کافره (البته

 

این رو هم عرض کنم کافری که ایمان نداشته باشه بالطبع نمیدونه نجاست ها چیا

 

هستند و یا چه عملی کناه هست و جه عملی گناه نیست تا بخواهد خود را از اونها

 

پاک کنه  منظور مولوی در اینجا این بوده که با اینکه ظاهر کافر هم نجس هست ولی

 

چون نجاست باطن مهمه این مطلب رو ذکر نکرده و چون نجاست باطن خوب  دلیل به

 

نجاست ظاهر میشه دیگه!!. )

 

بوی نجاست ظاهری اگه تا 20 قدمی به مشام برسه بوی نجاست باطنی ازشهر ری

 

تا به شهر شام میریسه!!(یعنی نجاست باطن خیلی خیلی بدتر از نجاست ظاهر ه)

 

مدتی از گناهان دوری کن تا وقتی پاک پاک بشوی که در اینصورت پرده ها و حجاب ها

 

از پیش رویت برداشته میشه.

 

 

                                                                                              یا علی

 

 

با سلام همونطور که میدونید بنا به خواستهء برخی از دوستان تصمیم به ادامه ئ

 

مطالب وبلاگ گرفتم البته با تغییراتی.

 

 چون فهم مطالب برای عدده ای از عزیزان مشکل بود و تاکنون تفسیری بر این کتاب

 

نوشته نشده البته شاید هست و من ندیده باشم تصمیم گرفتم معانی برخی از  

 

لغات یا توضیحی که کمک به فهم بهتر متن کنه رو خودم بیاورم البته باز عرض میکنم

 

چون رشته تحصیلی من ادبیات نیست طبیعتا خالی از اشکال نخواهد بود.

 

امیدوارم دوستان و صاحب نظران این حقیر رو یاری کنند.

 

با توکل به حضرت حق ادامه ئ مطلب را می آورم

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

حکایت

 

قصه آن گبر که بر ایمان سلطان العارفین حسرت میخورد ولی طاقت آن نمی آورد و

 

ایمان دیگران را خود در حساب نمی داشت آن را جسم بی جان میدید.

 

 

بود گبری در زمان بایزید                    گفت او را یک مسلمان سعید

 

که چه باشد گر تو اسلام آوری          تا بیابی صد نجات و سروری

 

گفت این ایمان اگر هست ای مرید      آن که دارد شیخ عالم با یزید

 

من ندارم طاقت آن تاب آن                کآن فزون آمد ز کوششهای جهان

 

دارم ایمان کآن زجمله برتر است         بس لطیف و با فروغ و با فر است

 

باز ایمان خود گر ایمان سماست         نه بدان میلستم و نه مشتهاست

 

آن که صد میلش سوی ایمان بود       چون شما را دید آن فاتر شود

 

زآنکه نا میبیند و معنیش نی              چون بیابان را مفازه گفتنی

 

عشق او زآورد ایمان بفسرد              چون به ایمان شما او بنگرد

 

 

 

معانی برخی لغات

 

گبر:در اینجا به معنی کافر است

 

فاتر:ناتوان

 

مفازه: بیابان بی آب

 

سلطان العارفین: لقب حضرت بایزید بسطامی

 

 

نظر سنجی:

 

مسئله ای که وجود داره و من نمیدونم واقعا چیکار باید بکنم این هست که اگر دوستان مطالب قبلی این حقیر رو مطالعه کرده باشند دیدند که من فقط عین متن کتاب رو می آوردم بدون کوچکترین توضیحی که همونطور که عرض کردم از این دفعه قرار هست که توضیحات کوتاه و مختصری در حد فهم این حقیر به مطالب اضافه کنم سوالی که دارم از دوستان این هست:

 

 که آیا ادامه و مطالب رو بیاورم یا برگردم از اولین پست دوباره همون مطالب رو قرار بدم و لی با توضیحات و معانی برخی لغات و بعد دوباره مطالب رو ادامه بدم؟؟؟؟؟؟؟

دوستان لطف کنن و نظرشون رو بیان کنن.

شاد باشین

حق یارتون

ای شاه شاهان جهان الله مولانا علی

 

 ای نور چشم عاشقان الله مولانا علی

 

  حمد است گفتن نام تو ای نور فرخ نام تو

 

   خورشید مه هندوی تو الله مولانا علی

 

    خورشید مشرق خخاوری در بندگی بسته کمر

 

     ماهت غلام نیک پی الله مولانا علی

 

      خورشید باشد ذره ای از خاکدان کوی تو

 

       دریا عمان شبنمی الله مولانا علی

 

        موسی عمران در غمت بنشسته بود درکوه تور

 

         داوود می خواندت زبور الله مولانا علی

 

          آدم که نورعالم است عیسی که پورمریم است

 

             در کوی عشقت در هم است الله مولانا علی

 

              داوود را چو آهن موم قدرت نوده کردگار

 

               زیرا به دل اقرار کرد الله مولانا علی

 

                آن نور چشم انبیا احمد که بد  بدر دجا

 

                 میگفت در قرب دنی الله مولانا علی

 

                  قاضی وشیخ محتسب داردبه دل بغض علی

 

                 هر سه شدند از دین بری الله مولانا علی

                

                 گر مقتدای جاهلی کردست در دین جاهلی

 

                 تو مقتدای کاملی الله مولانا علی

 

                شاهم علی مرتضی بعدش حسن نجم سما

 

               خوانم حسین کربلا الله مولانا علی

 

              آن آدم آل عبا علی زین العباد

 

             هم باقر و هم صادق گو الله مولانا علی

 

            موسی کاظم هفتمین باشد امام و راهنما

 

           گوید علی موسی الرضا الله مولانا علی

 

          سوی تقی آی و نقی در مهر او عهدی بخوان

 

         با عسکری رازی بگو الله مولانا علی

 

        مهدی سوار آخرین بر خصم بگشاید کمین

 

       خارج رود زیر زمین الله مولانا علی

 

       تخم خوارج در جهان ناچیز و نا پیدا شود

 

      آن شاه چون پیدا شود الله مولانا علی

 

     دیو و پری و اهرمن اولاد آدم مرد و زن

 

    دارند این سر در دهن الله مولانا علی

 

   اقرار کن اظهار کن مولای رومی این سخن

 

  هر لحظه سر من لدن الله مولانا علی

 

 ای شمس تبریزی بیا بر ما مکن جور و جفا

 

رخ را به مولانا نما الله مولانا علی

 

 

 

 

دیوان کبیر (دیوان شمس تبریزی)

 

  

 

 

یا الله

این رو به حساب آپ کردنم نزلرین ولی مجبور شدم این مطلب رو بنویسم.

من وبلاگی داشتم به آدرس :http:tarighate-molana.persianblog.com

حدود دو ماه پیش من این وب لاگ رو حذف کرده بودم امروز متوجه شدم شخص دیگری وبلاگی  با همین آدرس افتتاح کرده خواستم عرض کنم این وب لاگ دیگه  متعلق به من نیست و هیچ ربطی به من نداره اینرو گفتم تا خدایی نکرده سوءتفاهم پیش نیاد.

شاد باشین در پناه یگانه معشوق هستی .     

هو اول و آخر یار

 

 

عید سعید فطر رو به همی ئ عاشقان تبریک میگم.

 

 

 

معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا                         

 

                                 کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا

 

ملکی که پریشان شد از شومی شیطان شد                 

 

                                     باز آن سلیمان شد تا باد چنین بادا

 

یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی                         

                             

                                      غمخواره یاران شد تا باد چنین بادا

 

هم باده جدا خوردی هم عیش جدا کردی                      

 

                                  نک سرده مهمان شد تا باد چنین بادا

 

زان طلعت شاهانه زان مشعله خانه                             

 

                              هر گوشه چو میدان شد تا باد چنین بادا

 

زان خشم دروغینش زان شیوه شیرینش                       

 

                                  عالم شکرستان شد تا باد چنین بادا

 

شب رفت صبوح آمد غم رفت فتوح آمد                          

 

                                خورشید درخشان شد تا باد چنین بادا

 

از دولت محزونان وز همت مجنونان                               

 

                                آن سلسله جنبان شد تا باد چنین بادا

 

عید آمد و عید آمد یاری که رمید آمد                             

 

                                       عیدانه فراوان شد تا باد چنین بادا

 

ای مطرب صاحب دل در زیر مکن منزل                           

                              

                               کان زهره به میزان شد تا باد چنین بادا

 

درویش فریدون شد هم کیسه قارون شد                      

 

                                 همکاسه سلطان شد تا باد چنین بادا

 

آن باد هوا را بین ز افسون لب شیرین                           

 

                                      با نای در افغان شد تا باد چنین بادا

 

فرعون بدان سختی با آن همه بدبختی                         

 

                                 نک موسی عمران شد تا باد چنین بادا

 

آن گرگ بدان زشتی با جهل و فرامشتی                       

 

                                   نک یوسف کنعان شد تا باد چنین بادا

 

شمس الحق تبریزی از بس که درآمیزی                        

 

                                       تبریز خراسان شد تا باد چنین بادا

 

از اسلم شیطانی شد نفس تو ربانی                            

 

                                    ابلیس مسلمان شد تا باد چنین بادا

 

آن ماه چو تابان شد کونین گلستان شد                        

 

                                 شخاص همه جان شد تا باد چنین بادا

 

بر روح برافزودی تا بود چنین بودی                                 

 

                                         فر تو فروزان شد تا باد چنین بادا

 

قهرش همه رحمت شد زهرش همه شربت شد             

 

                                 ابرش شکرافشان شد تا باد چنین بادا

 

از کاخ چه رنگستش وز شاخ چه تنگستش                    

 

                                   این گاو چو قربان شد تا باد چنین بادا

 

ارضی چو سمایی شد مقصود سنایی شد                     

 

                                     این بود همه آن شد تا باد چنین بادا

 

خاموش که سرمستم بربست کسی دستم                   

 

                                    اندیشه پریشان شد تا باد چنین بادا

 

هو اول و آخر یار

 

 

8مهر روز بزرگداشت حضرت مولانا جلال الدین محمدرا گرامی میداریم.یا مولا چی دارم که در این روز بگم؟من چه گویم یک رگم هوشیار نیست. یا مولا دستم بگیر...

 

 

پندی از خود مولا:

 

 

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو                     

 

                و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

 

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن                 

                   

                وآنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو

 

رو سینه را چون سینه ها هفت آب شو از کینه ها           

  

               وآنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو

 

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی                  

 

               گر سوی مستان می روی مستانه شو مستانه شو

 

آن گوشوار شاهدان هم صحبت عارض شده                   

 

                 آن گوش و عارض بایدت دردانه شو دردانه شو

 

چون جان تو شد در هوا ز افسانه شیرین ما                   

 

                فانی شو و چون عاشقان افسانه شو افسانه شو

 

تو لیله القبری برو تا لیله القدری شوی                         

 

               چون قدر مر ارواح را کاشانه شو کاشانه شو

 

اندیشه ات جایی رود وآنگه تو را آن جا کشد                   

 

               ز اندیشه بگذر چون قضا پیشانه شو پیشانه شو

 

قفلی بود میل و هوا بنهاده بر دل های ما                       

 

               مفتاح شو مفتاح را دندانه شو دندانه شو

 

بنواخت نور مصطفی آن استن حنانه را                          

 

              کمتر ز چوبی نیستی حنانه شو حنانه شو

 

گوید سلیمان مر تو را بشنو لسان الطیر را                     

 

              دامی و مرغ از تو رمد رو لانه شو رو لانه شو

 

گر چهره بنماید صنم پر شو از او چون آینه                      

 

             ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو

 

تا کی دوشاخه چون رخی تا کی چو بیذق کم تکی         

 

              تا کی چو فرزین کژ روی فرزانه شو فرزانه شو

 

شکرانه دادی عشق را از تحفه ها و مال ها                    

 

              هل مال را خود را بده شکرانه شو شکرانه شو

 

یک مدتی ارکان بدی یک مدتی حیوان بدی                     

 

             یک مدتی چون جان شدی جانانه شو جانانه شو

 

ای ناطقه بر بام و در تا کی روی در خانه پر                     

 

             نطق زبان را ترک کن بی چانه شو بی چانه شو

 

 

 

 

چون نمانم من بماند مدح مولا یادگاران.

یا مولا