تارنگار انجمن مثنوی پژوهان ایران

درباره من

تاریخ ریشه‌دار ، پربار و کم نظیر ایران زمین ، سرشار از افتخارات و سرافرازیهایی است که از فراسوی پیدایش تاریخ و از دورسوترین نقطه‌ی آغاز تمد‌ّ‌ن بشری ، تک‌تصویرهای زیبا و بی‌مانندی دارد که هر یک در جای خود سرمایه‌ی گرانقدری است برتافته از عظمت پیشینه‌ی فرهنگی ملّت ایران ، هزاران افسوس که این ویژگی‌ها ، از نظرها پنهان مانده و پرده‌هایی از ابهام و ناآگاهی نسبت به آن در برابر دیدگان ملّت‌ها و به‌ویژه نسل جوان این مرز و بوم قرار گرفته است. خوشبختانه اینک زمانی تاریخی فرارسیده است که مژده دهنده‌ی دورانی دیگر از زایندگی و آغاز فصلی نو و برهه‌ای حساس در حیات این ملّت به شمار می‌آید ، اینک ققنوس پیر ، بال گشوده تا از وجود خویش شعله‌ای برافروزد و در زایشی مجد‌ّ‌د و در خاکستر خویش ققنوسی به دنیا آورد و انگیزه‌بخش دورانهای دیگر با جوششی ژرف و پویش و خروشی تازه گردد . اکنون برفرهیختگان و به‌ویژه بر ایرانیان فرهیخته است که به فرمان خون و سرشت پاک خود ، همـّتی بلند دارند و با دست مایه‌ای از ایمان به خداوند هستی و با سپاس از او ، مشعلی فروزان از ادب و فرهنگ پربار و چند هزارساله‌ی ایران برگیرند و آن را فرا راه عبور از این برهه‌ی حساس تاریخی قرار دهند و ژرفای معناهای بی‌نظیر آن را به تصویر کشند و نسل جوان نا آرام را که چون سهراب به جستجوی رستم هویت خویش است ، این بار بدون ستیز ، بدان بازگردانند و آنان را نسبت به اهمـّیـّت پاسداری از ارزشهای ملّی و اعتقادی خود که چه جانها بر سر آن به سودا رفته است ، هشیار و حساس نمایند تا آنان نیز سپاسگزار آن خرد مینوی و پوینده‌ی آن راه سرمدی شوند . و اکنون آمده‌ایم تا در این راستا با ایجاد یک نظم تازه فرازهای مهجور و پنهان آن را از ژرفای قرون و اعصار بیرون کشیده و فرا راه راست قامتان تاریخ قرار دهیم . آمده‌ایم تا داشته‌های نادانسته‌ی این میراث کهن را به عرصه‌ی زندگی خویش آورده و تابلوی بی‌نظیر و گرانقدر مفاخر فرهنگ و ادب خویش را در پیش چشم پیشرفت‌خواه ، عظمت جو و انسان سازشان گرامی بداریم و در جریان زندگی خویش قرار دهیم . آمده‌ایم جوهر‌ه‌ی معرفت‌های ملّی و دینی میهن خویش را لایه به لایه به جان جوانان بنشانیم و فروغ ایمان به‌خدا و باور به ارزشها را در وجودشان نهادینه کنیم . آمده‌ایم از صیقل ضمیر پاک جوانان ، آیینه‌ای بسازیم و هزاران طلعت زیبا را در آن جلوه‌گر کنیم و سرانجام گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم و از این رهگذر فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم . ادامه...