رنجانیدنِ امیری خفته ای را که مار در دهانش رفته بود

بررسی پاره ای از ابیات دفتر دوم مثنوی از بیت شماره 1880 تا 1930

علی عربیان

مولانا به دنبال فرازی از مثنوی فرانام « سِر غلبه ی ظالمان» ، سخنی تازه می آورد : در خلال سوژه ای بسیار جالب :      

    « خفته ای که در دهانش مار رفته بود » که وقوع آن در زندگانی ساده دلانی زحمت کش که دهانشان نه تنها به گاه نیاز بلکه هنگام شگفتی و خواب هم باز می ماند و اصولاً دهان باز و چشم بسته در جامعه ای از این دست ، نادر نیست ؛ با آغازی زیبا و موجز چنین می آورد :

عاقلی بر اسب می آمد سوار/ در دهان خفته ای می رفت مار

آن سوار آن را بدید و می شتافت/ تا رماند مار را فرصت نیافت

بدین ترتیب معجزه ی « ساختار و معنا»  یا « قالب و محتوا» چنان خوب یکدیگر را در بر می گیرند که ستایش خواننده مثنوی را بر می انگیزد:

 جمع صورت با چنان معنای ژرف / بر نیاید جز ز سلطان شگرف

نشانی انجمن

اصفهان، خیابان سجاد، حد فاصل چهار راه فرایبورگ و گلستان شهدا، روبروی آرامگاه بابا رکن الدین، تالار اجتماعات خانه ریاضیات

لازم به ذکر است برنامه های انجمن مثنوی پژوهان ایران فقط جمعه ها از ساعت 9 تا 12  است.

تلفن : [phone] خانم آقایی مدیر اجرایی انجمن 

ساعت تماس: 10 تا 12

سیبِ هستی

میترا عربیان

از زیبایی علم ، قدرت ، جمال و دانایی کدام پر جاذبه تر است ؟  آدمیان سعادت را در کدامیک بیشتر می یابند و مفتون چه چیزی می شوند ؟

داوری این امر را در سلیقة ملتهای مختلف و مکاتب و ادیان گوناگون به شکل های مختلفی می توان یافت.افسانه هایی در ادبیات جهان در این زمینه ها وجود دارد . افسانه ها تنیدة فکر ملتها در طول تاریخ است و فراتر از تاریخ ، آنجا که تاریخ نیست و انسان به ذهن خیال انگیز خود ، تاریخ را آن گونه که می خواهد می جوید و آن گونه که می جوید می یابد و همان گونه هم خلق می کند . آنگاه تاریخ را بر درستی افسانه های خویش گواه می سازد .

گفتگو با علی عربیان دبیر انجمن مثنوی پژوهان ایران

کوتاهی در شناخت مولوی ، بی مهری با فرهنگ ایرانی

گفتگو: شاهین سپنتا 

ـ چه انگیزه‌ای می‌تواند باعث شود که گروهی از افراد علاقه‌مند با تشکیل یک NGO، زمینه‌ی پژوهش بر آثار جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی) بویژه مثنوی معنوی را فراهم آورند؟ مثنوی پژوهان در مثنوی مولوی در جستجوی چه هستند؟

*انگیزه‌ی ابتدایی ما فهم مثنوی و انطباق آن با زندگی روزمره بود. در حقیقت در این مورد نوعی نیاز سنجی و دردشناسی صورت گرفته است. از آنجا که رشته‌ی تحصیلی من روان درمانی و مشاوره‌ی خانواده است، از همان دوران دانشجویی علاقه‌مند بودم که مثنوی را با دانش‌ روان‌شناسی تطبیق دهم و بنابراین پایه‌ریزی این انجمن با چنین روی کردی همراه شد. برای دستیابی به این تطبیق و تشخیص سعی ما بر این است که مطالب مثنوی معنوی را هرچه ژرف‌تر بکاویم. اما از آنجا که هر داستان و گاهی در هر بیت آن نیز معمایی نهفته است، گاه تطبیق آن با مفاهیم روان شناسی بسیار دشوار است، چراکه روی‌کرد به دانش روان‌شناسی دست کم در زمان مولوی به‌صورت امروزی متداول نبوده است. بنابراین اگرچه این تطابق کار آسانی نبود ولی چون کار پرجاذبه و خدمتی بزرگ بود ما ره آن مشغول شدیم و حاصل این تلاش‌ها که رنج فراوانی نیز در برداشت، به‌صورت مجموعه‌ای با نام «گنج روان» آماده‌ی طبع شده است. در این اثر کوشیده ایم که با روی‌کرد به مثنوی و دیوان شمس نیازها و دردهای روحی و روانی انسان معاصر را پاسخ دهیم و با مخاطبان آشنا از زبان مولانا بگوییم:

«ما کاروان گنج روان را روان کنیم»

گزارش عملکرد سال ۱۳۸۶

آغاز و پایان

17/1/1386 …………………… نخستین نشست مثنوی پژوهی انجمن

25/8/1386 ………………..…… آخرین نشست مثنوی پژوهی انجمن

تعطیلی ها

3ـ1ـ1386.تعطیلات نوروز

10ـ1ـ1386تعطیلات نوروز

تعداد نشست های برگزار شده  ۳۳ نشست

تعداد سخنرانیهای دبیر انجمن در شرح مثنوی۳۲ نشست

تعداد ابیات بحث شده از دفتر دوم مثنوی معنوی مولوی تا 25/8/1386 آغاز تعلیق5 ماهه انجمن1000 بیت

تعداد افراد سخنران۲۲نفر

تعداد موضوعات سخنرانی ۳۳عنوان

تعداد جلسات فیلمبرداری شده ۳۳جلسه

در برگ زرین

انجمن مثنوی پژوهان ایران که اینک زمانی کوتاه از عمر پربرکتش گذشته است و  بر کرانه‌ی دریای ژرف سخن خداوند معنا  (مثنوی) ، حضرت خداوندگار مولانا جلال‌الّدین محمـّد مولوی نشسته و از رحیق سرخوشان مجلس عشقش می‌چشد .

افزون بر مثنوی و آثار جاودانه ی ادب فارسی سرمایه‌های سترگی دارد ؛ از جمله : حضور و تعلّق خاطر و عنایت استادان گرانقدری که آموزه‌ی تجارب ارزشمندشان ، روشنگر راهمان است و حضور یاران مشتاق و کریمی که حضورشان گرمابخش و امیدآفرین بوده و هنرمندان گرانمایه‌ای که مثنوی را در جان همنشینان به‌سان عصاره‌ای از آب حیات می‌نشانند و اندیشمندان بیدار دلی که مشارکت‌های فکری‌شان تعالی انجمن را به ارمغان آورده است .

اساسنامه انجمن مثنوی پژوهان ایران

ماده 1ـ نام : نام تشکّل ، انجمن مثنوی‌پژوهان ایران است که از این پس در اساسنامه ، «انجمن» نامیده می‌شود .

مادّه 2- تعریف : «انجمن» مؤسـّسه‌ای است غیر دولتی ، غیر تجاری ، غیر انتفاعی و غیر سیاسی که در چارچوب اهداف و موضوعات مذکور در اساسنامه و با رعایت قوانین و مقر‌ّ‌رات موضوع کشور فعـّالیت می‌کند .